Er zijn een paar woorden in het Malagasi die we dagelijks gebruiken: salama (hallo), veloma (tot ziens) en mora mora. Dit laatste betekent vrij vertaald ‘rustig aan’. Met name tijdens wandelingen waarschuwt de lokale gids ons regelmatig met een ‘mora mora’. Soms vanwege de hoogte of steile klimmetjes, maar nu we steeds verder zuidwaarts gaan ook steeds vaker vanwege de hitte.Het wordt namelijk steeds warmer en steeds droger. Rond het middaguur loopt de temperatuur al op tot boven de 35 graden. De overheersende roodbruine kleur van het landschap verandert steeds meer in geelbruin. Het aantal groene akkertjes wordt steeds minder. Glooiende berghellingen gaan over in grillige rotspartijen en het aantal drooggevallen rivierbeddingen neemt zienderogen toe. Dit is de setting voor ons volgende nationale park: Isalo. In een schitterend woestijn- en canyon-achtig landschap maken we een wandeling van in totaal zo’n 12 km. We starten vroeg om de ergste hitte voor te zijn, maar toch wordt het een snikhete onderneming. Maar wel met enkele verkoelende stops onderweg! Dit park heeft namelijk enkele natuurlijke ‘pools’, kleine weelderig groene oases verstopt in schaduwrijke canyons. Voordat we het eerste water- en schaduwrijke plekje bereiken, wandelen we tussen mooie rotsformaties door en genieten we van de magnifieke uitzichten. Ook spelen we het spel ‘vind de wandelende tak’. Een spel waar ik erg slecht in ben 🙂 In meerdere struiken langs het pad blijken veel van deze rare insecten te zitten. De gids ziet ze al van ver, ik zie ze nog niet eens als hij ze aanwijst!
Na de eerste 3 à 4 kilometer lopen, horen we opeens water stromen. We kijken een kleine canyon in en zien een mooie pool die gevoed wordt door een watervalletje en omgeven is door palmbomen. Je kunt hier zwemmen, maar er zijn hier zoveel verkoeling zoekende wandelaars dat het wel lijkt op Zandvoort op een zomerse dag. Dat sla ik dus ff over. Gelukkig kun je ook gewoon lekker in de schaduw zitten. Na een korte stop beginnen we aan het tweede deel van de wandeling. Ruim 4 km over een soort vlakte omgeven door rotsachtige bergen. Erg mooi, maar doordat we in de volle zon lopen ook loeiheet. Veel water drinken en af en toe even uitrusten onder één van de spaarzame bomen. Aan het einde van de vlakte hebben we een schitterend uitzicht over een brede canyon. We dalen steil af via smalle paadjes en ruim 250 traptreden totdat we op de bodem van de canyon zijn. Hier is gelukkig weer volop begroeiing en stoppen we voor een barbecue lunch! Er staat een koud drankje voor ons klaar en er liggen grote spiezen vlees te sudderen op de bbq. Wat kan het leven toch mooi zijn.
Na de lunch lopen we met een deel van de groep de canyon in. Doordat er een klein beekje door de canyon loopt en er veel schaduw is door de hoge rotswanden, is het hier heerlijk koel. En….er is een weelderige begroeiing van palmen en grote yucca achtige planten. Doordat de rotsen hier uit zandsteen bestaan, sijpelt water langzaam door het gesteente. De rotswanden zijn hierdoor schitterend groen. Dit zijn echte ‘hanging gardens’. Op deze plek had ik zoiets moois niet verwacht. Overdonderend! Om het perfecte plaatje compleet te maken, eindigt de canyon bij twee kleine pools, beiden gevoed door een waterval. De één is diep en donker van kleur, de ander is ondiep met kristalhelder water. Wauw again!
Dit was, met name door de hitte, een inspannende dag. Maar tegelijkertijd was het ook een topdag. En met deze topdag is er bijna een eind gekomen aan het eerste deel van onze Madagaskar trip. Morgen bereiken we namelijk het eindpunt van onze reis naar het zuid-westen en staan we aan de Straat van Mozambique, de 1.000 km brede zee die Madagascar scheidt van het vaste land van Afrika. Even lekker chillen aan het strand!