Zwemmen met walvishaaien

Op de eerste dag op Nosy Be ben ik gaan snorkelen in het super heldere water rond een klein onbewoond eilandje. Vanaf het strand zwem je zo door het ondiepe water naar het koraal. Zo gauw je onder water kijkt zie je overal gekleurde vissen tussen het koraal, van groot tot heel klein, heel veel zee-egels en zelfs zeeschildpadden. Het is vooral een genot om boven de schildpadden te drijven, te kijken hoe ze knabbelen aan het koraal en hoe ze vlak langs je naar boven ‘zweven’ om een nieuwe hap adem te halen. Op het strand met palmbomen wordt een heerlijke lunch geserveerd bestaande uit een aardappel-groente salade, gegrilde vers gevangen Baracuda, krab, gegrilde Zebu spiesjes, coconut rijst en heerlijk zoete ananas als toetje. Klinkt best wel als vakantie 🙂

Maar het wordt nog beter! De uitsmijter van de reis vormt de volgende dag. We gaan op zoek naar walvishaaien! Het blijkt dat we in het juiste seizoen op Nosy Be zijn om deze bijzondere beesten tijdens te kunnen zien. En nog beter….als we ze vinden mogen we zelfs het water in om ze van dichtbij te bekijken!

Walvishaaien zijn een bedreigde diersoort, volgens Wikipedia zijn er nog maar zo’n 1.000. Het is een haaien soort, maar dan zonder tanden. Ze leven van plankton en jagen niet op andere beesten (of mensen). Ze kunnen tot 15 meter lang worden, hebben een brede platte kop en hebben grote witte tot lichtgele stippen en strepen. [de foto hieronder is ter illustratie. Het is geen foto die ik zelf gemaakt heb aangezien ik geen onderwatercamera heb]

De organisatie waar we mee de zee op gaan, is erg professioneel. Goede boten, goede organisatie en strenge regels. Er mag steeds maar een beperkt aantal mensen het water in, je moet de walvishaaien de ruimte geven (ongeveer 3 meter afstand houden) en het is natuurlijk absoluut verboden om ze aan te raken. Dit veroorzaakt stress en kan de beschermende laag op hun huid beschadigen waardoor ze vatbaar worden ziekten. Als de schipper ziet dat je bewust te dichtbij komt of ze toch probeert aan te raken, wordt je direct uit het water gehaald en mag je er ook niet meer in. Aan boord zijn ook 2 onderzoekers van het Madagascar Whale Shark Project. Zij brengen de populatie in kaart en onderzoeken het gedrag van deze unieke beesten.

Nadat we uitgevaren zijn, is het al snel raak. Binnen een kwartier komen we bij een plek in zee waar veel vissen aan het oppervlakte zwemmen. Dit is een teken dat hier plankton is dat door de vissen gegeten wordt. En waar plankton is, is er kans dat er ook walvishaaien zitten. De schipper heeft er inderdaad één gespot en geeft aan dat we ons snel klaar moeten maken: flippers aan, binnenkant van de duikbril met zeepsop schoonmaken zodat die niet zo snel beslaat en klaar gaan staan in 2 rijen om de boot zo snel mogelijk te verlaten op het teken van de schipper. Dat teken komt als de motor helemaal stil staat. Één voor één glijden we snel het water in (we mogen niet springen want dan duikt de walvishaai direct de onpeilbare diepte in). Even oriënteren en onder water om je heen kijken en dan zie ik opeens de walvishaai….wauw. Dit is heel indrukwekkend: een exemplaar van een meter of 7 a 8 zwemt onder ons door. Met z’n grote brede bek open beweegt de haai gracieus door het water. Lange slanke vissen van zo’n meter lang liften met hem mee en hopen zo restjes plankton te scoren. Dit alles in een hele mooie licht blauwe omgeving vol met zonnestralen die vanaf boven het water doorklieven en in de diepe verdwijnen…. We hebben geluk dat deze walvishaai geen haast heeft en heel langzaam zwemt. Zo kunnen we een stukje meezwemmen en het beest goed bekijken. De onderzoekers duiken een paar keer naar beneden om van dichtbij foto’s te nemen van de plek achter z’n kop. Het stippen- en strepenpatroon is namelijk voor iedere walvishaai uniek en wordt gebruikt om de beesten te identificeren. Iedereen is helemaal hyper nadat we weer aan boord zijn geklommen. Nadat de passagiers van 2 andere boten het water in geweest zijn, mogen we nog een keer. En weer genieten we van dit indrukwekkende beest.

We varen verder op zoek naar andere exemplaren. Iedere keer als we in de verte een school vissen aan de oppervlakte zien spartelen, neemt de spanning toe. Zou er weer een walvishaai zijn? Helaas is dit meestal niet het geval, maar toch vinden we in de loop van de ochtend nog twee walvishaaien. Één hiervan kunnen we ook goed bekijken omdat ie niet al te snel zwemt, het derde exemplaar, herkend door de schipper als Michel, heeft echter geen zin in al die rare toeristen in het water. Iedere keer als we het water ingaan, zwemt ie in hoog tempo weg of duikt de diepte in. We volgen hem een tijdje met de boot en gaan een paar keer het water in, meestal tevergeefs. De laatste keer heb ik echter geluk. Direct nadat ik in het water lig, komt ie onder mij aanzwemmen. Hij zwemt onder mij door en verdwijnt daarna in de diepte, achtervolgt door een escorte van grote en kleine vissen. Helemaal te gek!

We varen de hele ochtend rond en komen ook steeds verder op open zee. De golven worden hier hoger en het is lekker schommelen in de boot. Tijdens het rondvaren zien we ook nog een aantal bultrugwalvissen. Één zien we een stuk uit het water omhoog komen. Het is geen volledige sprong, maar je ziet wel heel goed wat een enorm grote beesten dit zijn. Later zien we nog een moeder met jong, vergezeld door nog een derde bultrug. Eerst komen ze één voor één boven water, later komen ze een par keer perfect synchroon naar adem happen. Een geweldig gezicht.

Helemaal vol van deze ervaring komen we aan bij een paradijselijk eilandje, waar een hele lekkere lunch voor ons klaar staat. Allemaal perfect geregeld. Met uitzicht op strand en zee genieten we van het eten en relaxen we een beetje.

Dan is het tijd voor het slotstuk van de dag. We varen naar een graasgebied van zeeschildpadden. Ook hier mogen we weer het water in om ze van dichtbij te bekijken. En dit zijn de echte joekels! Gisteren heb ik een exemplaar gezien van zo’n 50-60 centimeter. Hier schrik ik een beetje als ik in de verte een zwarte vlek zie. Dit kan toch geen schildpad zijn? Zo groot! Maar als ik dichterbij kom, blijkt het er wel één te zijn. Met een schild van meer dan een meter is het echt een enorm beest. Hij zwemt over de bodem en graast het zeewier. Ik volg hem totdat die naar boven zwemt om naar lucht te happen. Hij kijkt niet op of om als ie op zo’n 2 meter afstand langs me heen zwemt. Het is een onbeschrijfelijk gezicht om deze beesten van dichtbij door het water te zien zweven, kop vooruit, poten breed gespreid. Het lijkt een vogel met een enorme spanwijdte die zweeft door de lucht. Ik zwem wat heen en weer en zie in totaal 4 of 5 van dit soort giga exemplaren. De één lijkt nog groter dan de ander. Volgens de schipper komen hier exemplaren voor tot bijna 1,5 meter. De tijd vliegt voorbij en eigenlijk veel te snel is het tijd om terug te zwemmen naar de boot. Hier kan ik uren rond dobberen.

Als iedereen terug is in de boot zetten we koers naar huis. Full speed stuiteren we over de golven. Zo komt er een eind aan een super mooie dagtocht en aan een geweldige reis dwars door Madagascar. Wat nog resteert is een half dagje relaxen op Nosy Be, de vlucht terug naar hoofdstad Tana, daar nog een dagje rondhangen voordat vrijdagnacht om 01.35u ons vliegtuig naar Parijs vertrekt.

Veloma Madagascar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *